VOORZITTER HENK TER HEEGDE FRANS NIKKELS

Na 75 jaar wacht voor Phenix verhuizing naar een ander sportpark, met drie andere clubs

Een club genaamd Phenix die is uitgevoetbald: het is aan de Zuid Esmarkerrondweg ondenkbaar. Dus stort het hechte Phenix zich op een vertrek naar Schreurserve. “Onze eigenheid behouden, dat is het doel.”

TEUN STAAL, TUBANTIA 19 APRIL 2023

Het is een hardnekkig gerucht: de stekker gaat eruit bij Phenix. En dat na een voetballeven van liefst 122 jaar. Dat geluid gaat rond in de Enschedese voetbalwereld. Aan de orde is de toekomst van een van de kleinste en oudste clubs van de stad. Phenix dat er zelf een punt achter zou willen zetten in de slepende discussie over de sluiting van oude sportparken: het vraagt om opheldering van voorzitter Henk ter Heegde. “Dat is onjuist”, was meteen de telefonische reactie van de preses. Maar een roddel of verzinsel was het gerucht over het Phenix-einde toch niet, erkent Ter Heegde.

Drie opties

“We hebben laatst tijdens een ledenvergadering drie scenario’s op tafel gelegd”, zegt de voorzitter op een ochtend in de bestuurskamer. “Optie 1 luidde: we kappen er na dik 122 jaar mee; optie 2: we fuseren met een andere club. En dan optie 3: we gaan voor een verhuizing naar Schreurserve, waar we met Sparta, Vosta en TVV een plek op een moderne gezamenlijke accommodatie krijgen. We hebben als bestuur ruim groen licht gekregen voor het laatste. Die gesprekken gaan we nu aan.”

Phenix werd bij de oprichting in 1901 Voorwaarts genoemd, de huidige naam is een samenvoeging van Fiks of Niks. Na wat omzwervingen is het complex aan de Zuid Esmarkerrondweg sinds 1949 de thuishaven. De monumentale poort, met twee stenen vogels die volgens de mythe steeds weer uit de as herrijzen, maakt duidelijk dat de bezoeker het domein betreedt van het hechte Phenix. “Hecht, dat zijn we zeker”, zegt Ter Heegde. “Hier heerst een sterke onderlinge verbondenheid, we staan elkaar half, om het op z’n Twents te zeggen.” Dat gebeurt bij vreugdevolle en verdrietige tijden: bij uitgelaten feesten maar ook in de vorm van een stille tocht voor Marco van der Kolk, het clublid dat in 2020 bij uitgaansgeweld in Enschede om het leven kwam.

Grond nodig

Wie staand voor de entree de blik naar rechts richt, ziet bouwvakkers werken aan ruime nieuwbouwhuizen. “Je ziet in één oogopslag wat er aan de hand is”, beaamt Ter Heegde.

Enschede wil het aantal sportcomplexen met vijf reduceren: deels omdat veel parken zijn verouderd en niet langer voldoen aan de moderne eisen van deze tijd. De clustering is echter ook nodig om grond vrij te spelen voor andere stedelijke ontwikkelingen. Zoals woningbouw.

Het maakt de verhuizing van Phenix onafwendbaar. Het plan is nu om met de leden – waarvan circa zeventig actief voetballende Phenixers – op termijn naar Schreurserve te verkassen. Daar moet de club met Sparta, Vosta en TVV een flink te vernieuwen accommodatie gaan delen. “Er moet een mooi park ontstaan waar ieder zijn eigen plek krijgt”, zegt Ter Heegde op positieve toon.

“Maar het zal nog een hele puzzel worden”, zegt Ter Heegde over de inpassing van zijn Phenix op de accommodatie nabij de Kotkampweg en Minkmaatstraat. Zo zijn er nogal wat financiële hindernissen. “Met de verdeling van velden, trainingstijden en wedstrijden valt er wel uit te komen met ons, met onze drie elftallen. Maar die financiën… We zijn kerngezond. Een voorbeeld: we halen per jaar 3000 euro uit de reclameborden. De kantineopbrengsten houd ik maar even voor me, maar dat is serieus geld dat er binnenkomt. En we hebben de kantine en de kleedkamers in eigendom. Hoe regelen we dat goed? Dat is nog wel een klus.” Maar zal Phenix zich thuis voelen op een met andere clubs te delen complex? Ter Heegde: “Ik hoop het, maar dat is koffiedik kijken.”

Niets doen is geen optie

Maar niets doen is geen optie. “Dan weet ik één ding zeker. Dan komt er een moment waarop we moeten zeggen; we houden nog één keer feest als afscheid en dan doeken we de boel op. Dat wil niemand. We willen samen verder als Phenix. Ik was eerst lid van de voetbalclub Roombeek die niet meer bestaat. Dat, het einde van de eigen vereniging, hoop ik niet meer mee te maken.”