‘Teams naar huis sturen? Over mijn lijk’

LEKKER VOETBALLEN? VOOR TWEE JEUGDELFTALLEN BIJ VICTORIA’28 EVEN NIET. FOTO THINKSTOCK

Twee jeugdelftallen van Victoria’28 zitten thuis. De club heeft ze weggestuurd omdat hun ouders de handen niet uit de mouwen willen steken. Wat vinden andere clubs daar eigenlijk van? “Je sluit hier kinderen buiten, die kunnen er niks aan doen.”

LILIAN TEN DONKELAAR, Tubantia, 15 oktober 2022

Dat Victoria’28 twee jeugdelftallen naar huis heeft gestuurd? Ja, dat hebben ze bij De Tubanters ook gehoord. “We hadden het er toevallig net nog over”, zegt verenigingsmanager Henny Roerink. Een vervelende situatie, waar hij niet over wil en kan oordelen, zegt hij. “Maar één ding is zeker: over mijn lijk dat bij ons teams de straat op worden geschopt.”

Plotsklaps een appje

Victoria moest twee jeugdelftallen opheffen omdat er geen trainer is, geen vlaggers en coaches zijn en geen chauffeurs voor uitwedstrijden. Ofwel: ouders lieten het volgens de club aan alle kanten afweten. Die ouders kregen plotsklaps een appje met de mededeling dat ze hun kinderen konden uitschrijven. Tot groot verdriet van de voetballertjes en ook van ouders. Want sommige ouders waren wel van goede wil, maar hun kind zat nu toch thuis, liet een boze moeder weten.

A4’tje is kansloos

Kinderen naar huis sturen is een extreme oplossing, maar als je het als club goed aanpakt, is dat ook niet nodig, denkt verenigingsmanager Roerink van De Tubanters. “Wij kennen het probleem hier helemaal niet. Er is een enorme betrokkenheid van ouders.” Hoe kan dat en wat doen De Tubanters dan anders? Actiever zijn, zegt Roerink. “Een A4’tje op het toilet hangen met de tekst ‘Wij zoeken barvrijwilligers’, dat is een kansloos verhaal.”

“Wij hebben een héél actief wervingsbeleid. Onlangs hebben we nog een offensief gehouden: we zijn op twee zaterdagochtenden langs de lijn gaan staan bij de wedstrijden van de jongste jeugd en daar hebben we gewoon een praatje gemaakt met de ouders. Waar komt u vandaan, wat vindt u van de club. En de laatste vraag was telkens: wilt u ook iets doen. Dat heeft ons 61 nieuwe vrijwilligers opgeleverd.”

Kinderen buitensluiten

Barry Siero, voorzitter van Avanti/Wilskracht, heeft het verhaal ook met gemengde gevoelens gelezen. “Het is ook lastig om vrijwilligers te vinden, dat probleem kent iedereen. Het is altijd een puzzelstukje. Maar hier sluit je kinderen buiten, en die kunnen er ook niks aan doen.”

Toch kan Siero ook wel begrip opbrengen voor de radicale keuze van Victoria. “Ik snap dat je een keer een signaal moet afgeven. Wij zijn voetbalverenigingen, geen winkel of bedrijf. We worden vaak behandeld als kinderopvang. Ik denk dat ze bij Victoria gedacht hebben: we gooien de knuppel eens in het hoenderhok. Soms is het nodig om even aan de boom te schudden.”

Druk, wat is druk?

Is de situatie bij Avanti net zo extreem als bij Victoria’28? ” Nee, dit kennen wij niet. Bij ons loopt het nog wel. Ouders staan ook langs de lijn te kijken, dan kunnen ze toch ook rijden? Hoe moeilijk kan het zijn? Iedereen is druk, ik ook, maar wat is druk? Het is wel je kind.”

Aan de andere kant, vindt Siero, moeten verenigingen zelf ook creatiever worden. “De maatschappij verandert ook. Het is niet meer zoals twintig jaar geleden, dat de vrijwilligers in een rijtje stonden voor de bardienst. Je moet als club professioneler worden. Je moet bijvoorbeeld je trainers gaan betalen, en niet alleen voor de selectie maar ook voor lagere elftalen.” En misschien moeten clubs nog wel verder out of the box denken. “Misschien moet je wel zeggen: ouders die iets willen doen bij de club, betalen wat minder contributie. En ouders die niks willen, betalen wat meer.”